Günlerdir neler yaptığımı neler yaşadığımı yazacağım, belki bir nebze de olsa faydası dokunur diye ne zaman niyetlensem, kağnı hızındaki netim yüzünden vazgeçmek zorunda kalıyorum...
Perşembe sabahı gayet gergin bir şekilde sabahın köründe, 8.30'da PDRAM'ın park yerine kızkardeşimin oyuncağını park ettim. İçeriye girdim etrafta kimsecikler yok. Çay ocağına doğru yürüdüm, psikologlar kahve keyfi yapıyorlar. Keyifleri gayet yerinde, beni görünce bir tanesi doğrulup yerinden, ne istediğimi sordu. Psikolog biriyle görüşmem lazım dedim, bana hemen daha önceden PDRAM'a gelip gelmediğimi sordular. Hayır deyince de 4 sayfalık bir forum verdiler. Çarşaf çarşaf soru doldurdum 15 dakikamı aldı. Teslim ettiğimde bana 9.30'da gelmemi söylediler.
Biraz oyuncakla turladıktan sonra, 9.25'te PDRAM'a geri döndüm. 9.30'a bana randevu veren psikolog hanım, diğerleriyle birlikte toplantı halindeydi, 9.45'te özür dileyerek beni odasına aldı.
Son birbuçuk iki yılımı ona anlatmamı istedi, sabırla dinledi beni, sohbet havasında geçen 45 dakikanın sonunda da nerdeyse tüm sıkıntılarımı paylaşabildiğimi gördüm ve biraz rahatladım. Bana uyku sorunumu yenmemin yine kendi elimde olduğunu, şu anda ileri düzeyde bir psikolojik rahatsızlık tesbit etmediğini ve hap vermeyeceğini söyleyip, gündüzleri mümkün mertebe uyumamı, geceleri çay kahveden uzak durmamı öğütledi. Bir hafta boyunca ne yaptığımı yazmam için bana bir kağıt verdi ve yine perşembe 9.30'da buluşmak üzere randevulaştık.
Ne yapsam ne etsem kağıda yazıyorum, uykum biraz düzene girdi gibi, ikinci randevuyu da paylaşmak için sabırsızlanıyorum.
Okuldaki bedavaya hizmet veren böyle bir danışmanlık merkezinin işini bu denli ciddiye alması inciğini cıncığını soruşturan forum doldurtmaları açıkçası hoşuma gitti.
Kendimi daha iyi hissediyorum...;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder